YOK BİZİ BİZDEN BAŞKA
“ANLAYAN" VE "ANIMSAYAN"
Kaan İnce’ye; intiharın güzel çocuğuna...
Alaattin Topçu
kendimizi boğduğumuz deniz, küser aşka
oteller, öl(dür)ümevlerine dönüşür
kaan. dize ısmarlar usta terziye, bir
kadife şiir ve giyinir, yalnızlığa
ev. bir küser diğer bir eve. ve
benim ya da bizim oturduğumuz balkon
atar içine acısını. eskimişliğin
yıldırımlar çatlatır kabuğunu. cevizin
günaydınsız uyanır, çiçekler ve çocuklar
gemiler geçer. trenler. otobüsler
ne hüzün kalır anımsadığımız, kavgalı
bir beyin ne de. öylece bakıp dururuz
çizdiğimiz tabloya, boş, bomboş yürekle
ama biliyoruz, neyi? bildiğimizi!...