ÇALIŞMAK YORAR

Cesare PAVESE

Evden kaçmak için yolu geçmeyi

yapsa yapsa bir çocuk yapar.

çocuk değil ki artık

bütün gün sokaklarda sürten bu adam

üstelik evden de kaçmıyor.

Hani yaz ikindileri vardır

meydanlar bomboş uzanır batan güneş altında,

geçip gereksiz bitkilerle bir bulvardan

durur yalnız adam.

Değer mi bunca yalnızlık, gittikçe daha yalnız olmak için?

Boştur yollar meydanlar yalnız gezildiğinde.

Oysa bir kadın durdurmalı

konuşup da birlikte yaşamaya inandırmalı,

yoksa hep kendisiyle konuşur insan. bunun için de

kimi vakit körkütük olur geceleri

ve anlatır durmadan, anlatır yapıp edeceklerini.

Böyle ıssız meydanda bekleyerek

rastlanmaz elbette kimseye, ama dolaşırken sokakları

durduğu olur insanın şöyle bir.

Olsalardı iki kişi, başka olurdu ev

sokaklarda bile. Kadın olurdu, değerdi dolaşmaya.

Gece kimsecikler kalmaz meydanda

Oradan geçen bu adam görmez

yararsız ışıklar içinden evleri

kaldırmaz artık gözlerini.

Kaldırımları dinler yalnızca

kendininkiler gibi nasırlı ellerin döşediği.

Doğru değil ıssız meydanlarda kalmak.

Mutlaka yolda olmalı o kadın

yalvarsan eve çeki düzen verecek.

Çeviren : Bedrettin CÖMERT

GELECEK ÖLÜM GÖZLERİ

GÖZLERİN OLACAK

Cesare PAVESE

Gelecek ölüm gözleri

gözlerin olacak

sabahtan akşama dek, gözünü kırpmadan,

sağırcasına, eski bir vicdan acısı gibi

saçma bir alışkanlık gibi

ardımızdan kovalayan bu ölüm

gelecek bir gün

Boş bir sözden ayrımsız olacak gözlerin

aynada kendini gördüğünden ayrımsız her sabah,

suskun bir çığlık, bir sessizlik olacak.

Ey sevgili umut, o gün biz de bileceğiz

hem yaşam hem hiçsin sen bile, ey sevgili umut!

Herkese birdir bakışı ölümün

Gelecek ölüm gözleri

gözlerin olacak

bir alışkıyı bırakırcasına

ölü bir yüzün belirdiğini görürcesine aynada

kenetli bir dudağı dinlercesine

sessizce ineceğiz o dipsiz burgaca.

Çeviri : Bedrettin Cömert

ÖLÜM GELECEK VE SENİN GÖZLERİNLE BAKACAK

Cesare PAVESE

Ölüm gelecek ve senin gözlerinle bakacak sabahtan

akşama dek, uykusuz,

sağır, eski bir pişmanlık

ya da anlamsız bir ayıp gibi

ardını bırakmayan bu ölüm.

Bir boş söz, bir kesik çığlık,

bir sessizlik olacak gözlerin:

Böyle görünür her sabah

yalnız senin üzerinde

kıvrımlar yansıtırken aynada.

Hangi gün, ey sevgili umut,

bizler de öğreneceğiz senin

yaşam olduğunu, hiçlik olduğunu.

Herkese bir bakışı var ölümün.

Ölüm gelecek ve senin gözlerinle bakacak.

Bir ayıba son verir gibi olacak,

belirmesini görür gibi

aynada ölü bir yüzün,

dinler gibi dudakları kapalı bir ağzı.

O derin burgaca ineceğiz sessizce.

Çeviri : Cevat ÇAPAN